Het geweld op aarde blijft maar doorgaan en neemt zelfs toe. Dat geldt niet alleen voor natuurgeweld (steeds weer nieuwe aardbevingen, overstromingen e.d.) maar ook voor het geweld tussen mensen, zowel individueel (ook in Nederland: schiet- en steekincidenten) En bomaanslagen zijn welhaast aan de orde van de dag. Met als recent dieptepunt opnieuw ingrijpende gewelddadigheden tussen Palestijnen en Israël. En zoals altijd in die gebieden gaat het “oog om oog, tand om tand” met doelgerichte aanvallen op burgers waardoor er duizenden doden en gewonden vallen, plus enorme vernielingen van huizen, infrastructuur en voedselvoorziening.
Wat leven wij in West-Europa toch in een relatief veilig, rustig deel van de wereld!
Maar realiseren wij ons dat wel voldoende? Natuurlijk, misstanden op allerlei gebied komen ook in ons land voor en er zijn ook in Nederland heel wat mensen, zeker ook senioren, die door beperkte financiële mogelijkheden, door ziekte of handicap, door overlijden van dierbaren of andere trieste omstandigheden zo door verdriet of zorgen in beslag worden genomen dat zij zich bepaald niet gelukkig of gezegend voelen. En dat is heel begrijpelijk.

Maar, zeker nu er verkiezingen in zicht zijn, stapelen zich overal in het land de klaagzangen over een veelheid aan kennelijke tekortkomingen op en wordt de roep om meer welvaart in het algemeen en voor handenvol zich aandienende doelgroepen in het bijzonder alom sterker.

Vooruit, klagen en eisen maar.

Nou ja, dat hoort er nu eenmaal bij, het realiteitsgehalte doet er niet toe nietwaar. Als we ons er maar terdege van bewust blijven dat de meesten onder ons alle reden hebben om dankbaar door het leven te gaan.
Dat ontslaat ons overigens niet van de Bijbelse opdracht om naar elkaar om te zien, in het bijzonder naar onze medemensen die het moeilijk hebben en op enigerlei wijze “in de knel” zitten.

Maar sowieso is het goed om open oog voor anderen te hebben en elkaar aandacht te schenken; ook binnen onze KBO-PCOB kunnen we dat, ieder binnen de eigen mogelijkheden, in de praktijk brengen.

En dat gebeurt gelukkig ook: het is fijn te zien hoe geanimeerd de onderlinge contacten tijdens de diverse activiteiten zijn!

Met een hartelijke groet,
Paul Hoogendoorn
voorzitter PCOB Hengelo